ROY HARPER / ROBYN HITCHCOCK - END OF THE ROAD FESTIVAL 2012
Δύο μεγάλες μορφές της βρετανικής μουσικής σκηνής... Δυστυχώς, όμως, τα χρόνια έχουν περάσει...
Στο μπάντζο και τα φωνητικά η Abigail Washburn.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα End Of The Road Festival 2012. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα End Of The Road Festival 2012. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012
Canaille's choice 16/9/2012
John Grant with Midlake - Jonathan Wilson - Patrick Watson - Willis Earl Beal - Lanterns On The Lake - End Of The Road Festival 2012
Σήμερα επέλεξα μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές του φεστιβάλ, είτε με παλιούς "γνώριμους" είτε με καλλιτέχνες που έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση.
Τα λόγια είναι περιττά...
"I wanted to change the world but i couldn't even change my underwear..."
Hippie handsome, soft-spoken and humble, Jonathan Wilson has turned Laurel Canyon into folk-rock's most famous neighborhood again.
Το πουλέν μου από τον Καναδά.
Ο συγκλονιστικός Mr. Nobody...
Οι καταπληκτικοί Lanterns On The Lake! Κάθε χρόνο και καλύτεροι. Προσέξτε τον κιθαρίστα-ορχήστρα...
Σήμερα επέλεξα μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές του φεστιβάλ, είτε με παλιούς "γνώριμους" είτε με καλλιτέχνες που έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση.
Τα λόγια είναι περιττά...
"I wanted to change the world but i couldn't even change my underwear..."
Hippie handsome, soft-spoken and humble, Jonathan Wilson has turned Laurel Canyon into folk-rock's most famous neighborhood again.
Το πουλέν μου από τον Καναδά.
Ο συγκλονιστικός Mr. Nobody...
Οι καταπληκτικοί Lanterns On The Lake! Κάθε χρόνο και καλύτεροι. Προσέξτε τον κιθαρίστα-ορχήστρα...
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012
Canaille's choice 12/9/2012
Seattle Rules: Mark Lanegan Band / Perfume Genius - End Of The Road Festival 2012
Αν και ο Mark Lanegan είναι από το Ellensburg της πολιτείας Washington, έχει συνδέσει το όνομά του, μαζί φυσικά με τους Screaming Trees, με τη σκηνή του Σιάτλ, από όπου προέρχεται και ο Mike Hadreas (ήτοι Perfume Genius). Εμφανίστηκαν και οι δύο στην ονειρική Garden Stage το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου, ο μεν Lanegan (με μουστάκα!) ως headliner της βραδιάς, ο δε Perfume Genius στις πέντε παρά τέταρτο το απόγευμα. Αν και φαινομενικά δεν έχουν κάτι κοινό, επέλεξα να τους παρουσιάσω μαζί θέλοντας να συνδέσω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτής της πόλης που συνεχίζει να γεννά μοναδικούς, ετερόκλητους καλλιτέχνες. Φανταστικές φωνές, τραγούδια με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση και εμβληματικές εμφανίσεις που σημάδεψαν το φετινό EOTR. Enjoy!
Αν και ο Mark Lanegan είναι από το Ellensburg της πολιτείας Washington, έχει συνδέσει το όνομά του, μαζί φυσικά με τους Screaming Trees, με τη σκηνή του Σιάτλ, από όπου προέρχεται και ο Mike Hadreas (ήτοι Perfume Genius). Εμφανίστηκαν και οι δύο στην ονειρική Garden Stage το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου, ο μεν Lanegan (με μουστάκα!) ως headliner της βραδιάς, ο δε Perfume Genius στις πέντε παρά τέταρτο το απόγευμα. Αν και φαινομενικά δεν έχουν κάτι κοινό, επέλεξα να τους παρουσιάσω μαζί θέλοντας να συνδέσω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτής της πόλης που συνεχίζει να γεννά μοναδικούς, ετερόκλητους καλλιτέχνες. Φανταστικές φωνές, τραγούδια με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση και εμβληματικές εμφανίσεις που σημάδεψαν το φετινό EOTR. Enjoy!
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
Canaille's choice 11/9/2012
Alabama Shakes (Setting the stage on fire!) – End Of The Road Festival 2012
"Having released debut album Boys and Girls earlier this year, Alabama Shakes have been picking up fans thick and fast with their harmonious blues blushed and deeply soulful sound".
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου, 19:30. Ανεβαίνουν στη Woods Stage οι Alabama Shakes και γνωρίζουν την αποθέωση. Και αυτοί ανταποδίδουν την αγάπη και το παραλήρημα του κοινού με ένα εκρηκτικό σετ, που ξεχειλίζει από πάθος, ένταση και τραγούδια που χτυπούν κατευθείαν στην ψυχή και τα πόδια. Μια μπάντα της οποίας τα μέλη παίζουν με "κλειστά μάτια" και μια συγκλονιστική τραγουδίστρια-performer που, προσωπικά, μου θυμίζει την Aretha Franklin σε συνδυασμό με την Janis Joplin. Όπως αποδείτηκε στην πορεία, αυτή τους η εμφάνιση δεν ήταν και η μόνη στο φεστιβάλ...
Ειδικά αφιερωμένο στον SOTD...
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, 20:45. Στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ δεν υπήρχε συγκεκριμένο όνομα μπάντας που θα έκλεινε τη μέρα στην Big Top Stage. Απλά έγραφε "Secret Slot"...
Έπεται και συνέχεια, που θα αποκαλυφθεί στο τέλος του αφιερώματος...
"Having released debut album Boys and Girls earlier this year, Alabama Shakes have been picking up fans thick and fast with their harmonious blues blushed and deeply soulful sound".
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου, 19:30. Ανεβαίνουν στη Woods Stage οι Alabama Shakes και γνωρίζουν την αποθέωση. Και αυτοί ανταποδίδουν την αγάπη και το παραλήρημα του κοινού με ένα εκρηκτικό σετ, που ξεχειλίζει από πάθος, ένταση και τραγούδια που χτυπούν κατευθείαν στην ψυχή και τα πόδια. Μια μπάντα της οποίας τα μέλη παίζουν με "κλειστά μάτια" και μια συγκλονιστική τραγουδίστρια-performer που, προσωπικά, μου θυμίζει την Aretha Franklin σε συνδυασμό με την Janis Joplin. Όπως αποδείτηκε στην πορεία, αυτή τους η εμφάνιση δεν ήταν και η μόνη στο φεστιβάλ...
Ειδικά αφιερωμένο στον SOTD...
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, 20:45. Στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ δεν υπήρχε συγκεκριμένο όνομα μπάντας που θα έκλεινε τη μέρα στην Big Top Stage. Απλά έγραφε "Secret Slot"...
Έπεται και συνέχεια, που θα αποκαλυφθεί στο τέλος του αφιερώματος...
Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012
Canaille's choice 9/9/2012
Patti Smith - End Of The Road Festival 2012
Μετά την ιδέα που μου έδωσε χθες βράδυ ο SOTD, ξεκινάω ένα αφιέρωμα στο EOTR 2012 με τις καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, εμφανίσεις, τις εκπλήξεις, τις "απογοητεύσεις" και τις αστείες στιγμές του, σε μια προσπάθεια να αποδώσω όσο είναι δυνατόν το πνεύμα και την ατμόσφαιρα ενός φεστιβάλ που με γεμίζει κάθε φορά ευτυχία, συγκίνηση και πολλή, πολλή μουσική!!! Ελπίζω να το απολαύσετε.
Αρχή με την rock and roll ιέρεια Patti Smith, που παρά τα τεχνικά προβλήματα τα oποία την ανάγκασαν να παίξει σε αρκετά χαμηλή ένταση, έδωσε ένα αξέχαστο gig στη Woods Stage, την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου. Με τραγούδια όπως το Dancing Barefoot (έναρξη), το Pissing In A River, το Ghost Dance, το Easter, το Because The Night, το Gloria, το Free Money και μια απίστευτη δωδεκάλεπτη εκτέλεση (δυστυχώς δεν τη βρήκα ολόκληρη) του Rock and Roll Nigger (που έκλεισε και τη συναυλία) δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί ένα από τα highlights του τριημέρου.
Μετά την ιδέα που μου έδωσε χθες βράδυ ο SOTD, ξεκινάω ένα αφιέρωμα στο EOTR 2012 με τις καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, εμφανίσεις, τις εκπλήξεις, τις "απογοητεύσεις" και τις αστείες στιγμές του, σε μια προσπάθεια να αποδώσω όσο είναι δυνατόν το πνεύμα και την ατμόσφαιρα ενός φεστιβάλ που με γεμίζει κάθε φορά ευτυχία, συγκίνηση και πολλή, πολλή μουσική!!! Ελπίζω να το απολαύσετε.
Αρχή με την rock and roll ιέρεια Patti Smith, που παρά τα τεχνικά προβλήματα τα oποία την ανάγκασαν να παίξει σε αρκετά χαμηλή ένταση, έδωσε ένα αξέχαστο gig στη Woods Stage, την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου. Με τραγούδια όπως το Dancing Barefoot (έναρξη), το Pissing In A River, το Ghost Dance, το Easter, το Because The Night, το Gloria, το Free Money και μια απίστευτη δωδεκάλεπτη εκτέλεση (δυστυχώς δεν τη βρήκα ολόκληρη) του Rock and Roll Nigger (που έκλεισε και τη συναυλία) δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί ένα από τα highlights του τριημέρου.
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012
Κυριακή 26 Αυγούστου 2012
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012
Canaille's choice 25/8/2012
From Acrobats lp (2011, Yep Roc Records)... "Perhaps wisely jumping ship before the whole nu-folk scene becomes even more ubiquitous, Brighton trio Peggy Sue go electric for their second album, Acrobats - a rather radical change in direction which sees them join the likes of Warpaint on the quest to revive early '90s riot grrrl grunge. There are still traces of the acoustic indie-folk sound they pursued on 2010's Fossils and Other Phantoms, but for the most part, PJ Harvey producer John Parrish helps to create a rather unsettling and suspense-ridden, lo-fi atmosphere which recalls the likes of Throwing Muses and Sleater-Kinney more than the Marlings and Mumfords they were previously compared to. Indeed, Acrobats will simply be too dour for some, but while Peggy Sue's drastic musical overhaul doesn't always convince, it's an admirably brave effort which possesses enough quality to make it worth the occasional test of endurance". Jon O'Brien
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012
Canaille's choice 22/8/2012
As the mastermind behind Dufus, possibly the most creative and well-loved underground band in the anti-folk/freakfolk communities of New York City, with a likewise respected solo career, stacking up more than ten albums and playing in over 20 countries with such acts as The Yeah Yeah Yeahs, Jeffrey Lewis, Regina Spektor, The Moldy Peaches, Animal Collective and others, Seth’s music remains a wonder to the listenful. Keeping in tune with the warm and weird legacy of his renowned former project, Seth continues to stretch the boundaries of musical experience with craze and care unmatched by the contemporaries with whom his style has been compared (including Frank Zappa, Deerhoof, Devendra Banhart, The Moldy Peaches and The Dirty Projectors), with an increasingly honed wisdom and intimacy.
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012
Canaille's choice 20/8/2012
TEN DAYS TO GO FOR THE END OF THE ROAD FESTIVAL 2012 AND MY SUMMER VACATIONS. SO, HEY HO LET'S GO!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)